W tych asanach występują ruchy skrętne i wygięcia boczne kręgosłupa.
Pięta nogi zakrocznej jest mocno zakotwiczona w podłożu, a jej kolano
pozostaje wyprostowane. W warunkach stabilizacji bioder w oparciu
0 stopę zakroczną kręgosłup wydłuża się w kierunku głowy. Barki powinny
być rozluźnione, co umożliwia swobodne ruchy ramion.
1 Z postawy stojącej wyprostowanej robimy długi wykrok, utrzymując
ciężar ciała na pięcie stopy zakrocznej i zachowując równoległość
stóp. Długość wykroku zależy od wzrostu i długości nóg ćwiczącego.
Zbyt mały wykrok nie daje wystarczająco pewnej podstawy, a zbyt długi
uniemożliwia zakotwiczenie na pięcie nogi zakrocznej podczas wykonywania
asany.
2 Podczas wydechu wykonujemy skręt w kierunku nogi zakrocznej, odwodząc
równocześnie ramiona na boki.
3 W czasie kolejnego wydechu pogłębiamy skręt i, me przenosząc ciężaru
ciała z nogi zakrocznej, wykonujemy skłon do przodu, sięgając
dłonią za nogę; w tej fazie głowa powinna poruszać się nad nogą wykroczną.
4 Trwając w asanie, wykonujemy kilka kolejnych oddechów, po czym
wracamy do pozycji wyjściowej podczas wydechu. W całym przebiegu
ćwiczenia pięta nogi zakrocznej pozostaje mocno zakotwiczona
w podłożu.
5 Powtarzamy czynności, zamieniając role nóg.
Nazwa trikonasana (pozycja trójkąta) oznacza takie wykonanie opisanego
ćwiczenia, w którym obie nogi pozostają wyprostowane, tworząc trójkąt.
Wariant, w którym zginamy nogę wykroczną w kolanie, utrzymując
ciężar ciała na pięcie zakrocznej, umożliwia większe wychylenie, lecz
trudniejsze jest w nim utrzymanie zakotwiczenia mającego zasadnicze
znaczenie dla elongacji kręgosłupa. Wersja asany z ugiętym kolanem
nosi nazwę parsvakonasana.
