Oddech Lwa jest to mocna technika oczyszczająca, w której wykorzystujemy język w fazie wydechu, otwieramy wewnętrzne powierzchnie dłoni i podeszwy stóp oraz kierujemy gałki oczne ku górze. Oddech lwa bardzo skutecznie uwalnia napięcia gromadzące się wokół głowy i szyi. Uważa się też, że ćwiczenie to pomaga w stanach zaziębienia i bólach gardła.
- Siadamy ze skrzyżowanymi nogami, najlepiej w lotosie lub półlotosie,
- Wykonujemy naturalny wdech,
- Otwieramy szeroko usta, energicznie wydychamy powietrze i wysuwamy
przy tym język, opuszczając go w dół i starając się dotknąć nim
końca brody, - Równocześnie otwieramy dłonie i podeszwy stóp (zachowując rozluźnienie
barków), - Kierujemy wzrok ku górze, w stronę punktu między brwiami,
- Przyciągamy podbródek,
- Wydechowi powinna towarzyszyć wibracja pochodząca z gardła,
- Wykonujemy normalny wdech i powtarzamy ćwiczenie nie więcej niż
cztery razy.
Wydech z wibracją (brahmari)
W tym ćwiczeniu wydechom przez usta towarzyszy odgłos przypominający
brzęczenie pszczół. Dźwięk ten zaczyna się od drgania ust, lecz odczuwany
jest bardziej wewnętrznie niz zewnętrznie. Powinniśmy czuć
wibrację, kładąc dłoń na tylnej powierzchni szyi lub głowy. W miarę rozwoju
praktyki, przy prawidłowym wydłużeniu kręgosłupa, rozluźnieniu
barków i opuszczeniu miednicy wibracja staje się wyczuwalna w klatce
piersiowej, a później także w niższych odcinkach kręgosłupa.
Z początku jest ona trudno wyczuwalna, chyba ze mocno „brzęczymy” jak podrażnione
trzmiele, z biegiem czasu staje się jednak wyraźniejsza i spokojniejsza;
przypomina wówczas szum pszczół uwijających się przy
kwiatach w ciepły, słoneczny dzień.
- Siadamy w pozycji lotosu lub pioruna.
- Wykonujemy powolny wydech.
- Bierzemy bardzo spokojny wdech, zachowując rozluźnienie barków.
- Podczas wydechu przez usta pozwalamy wargom wibrować; towarzyszy
temu delikatny „brzęczący” dźwięk. Zachowujemy rozluźnienie
barków, opuszczenie bioder oraz wydłużenie i wyprostowanie kręgosłupa.
W tych warunkach, koncentrując całą uwagę na owym dźwięku,
staramy się „sprowadzić” go w dół po kręgosłupie – aż do końcowej
fazy wydechu połączonej z zapadaniem się mięśni brzucha. - Rozluźniając mięśnie brzucha, wykonujemy kolejny wdech i powtarzamy
opisane czynności.
„Sprowadzanie” wibracji w dól po kręgosłupie nie jest możliwe, dopóki
nie nauczymy się siedzenia z dobrze ugruntowanymi biodrami, rozluźnionymi
barkami oraz całkowicie biernymi dłońmi i twarzą. Jakiekolwiek
napięcie blokuje tę wibrację. Opisane ćwiczenie ma intensywne działanie
oczyszczające i uspokajające. Doskonale odpręża szyję i barki,
a przy tym uczy prawidłowego siedzenia.
Pranava
Sanskrycka sylaba Om (AUM) należy do najstarszych dźwięków, czy też
wibracji używanych w modlitwach i medytacjach. Samogłoska „O” oznacza
pełnię i jedność wszechrzeczy nie tylko w sanskrycie, lecz także
w wielu innych językach (greckim jej odpowiednikiem jest omega „Cl”).
Uważa się, ze właściwie intonowana Mantra Najwyższa (sanskr.:
Pranava) obejmuje wszystkie znane dźwięki mowy oraz że jest najlepszym
dostępnym człowiekowi przybliżeniem Słowa (sanskr.: Vak, Sabda),
które staje się ciałem – Mocy stwórczej (sanskr.: Sakti) Boga. Pranava
symbolizuje me tylko różne stany świadomości (patrz: s. 10), lecz także
przekraczający ludzkie pojmowanie związek Stwórcy z Jego Stworzeniem.
Intonacja sylaby AUM związek ten wyraża.
Kiedy opisana wcześniej wibracja („szum pszczółek”) staje się ciągła
(„mmmmmmm”), wówczas możemy intonować AUMmmmmmm podczas
wydechu. Na początek spróbujmy przez pięć sekund artykułować samo- j
głoskę „O” i przez dziesięć sekund wibrację „mmmmmmm”.
Nie jest to intonowanie, które mógłby usłyszeć ktokolwiek oprócz praktykującej
osoby. Nie jest to również praktyka nadająca się do wykonywania
w grupie. To raczej dźwięk wewnętrzny w formie wibracji zstępującej
od głowy do podstawy kręgosłupa.
Uwagi praktyczne
- Regularność praktyk ma ogromne znaczenie. Jeśli opuszczamy ćwiczenia
asan z jakiegoś powodu, starajmy się nie rezygnować w tym
dniu z ćwiczeń oddechowych. - Starajmy się ćwiczyć zawsze o tej samej porze dnia.
- Niewskazane jest ćwiczenie z pełnym lub zupełnie pustym żołądkiem.
Osoby ćwiczące rano po obudzeniu powinny wypić przed sesją
szklankę mleka. - Siedzimy zawsze z wyprostowaną miednicą, kręgosłupem i głową.
Kręgosłup powinien mieć naturalną swobodę dostosowywania się do
faz oddechu, nie może więc być usztywniony. - Oddychamy przez nos, z wyjątkiem ćwiczeń wymagających innego
sposobu oddychania. - Długość wdechów i wydechów powinna być jednakowa, z wyjątkiem
tych ćwiczeń, w których proporcje te celowo zmieniamy. - Zaleca się rozpoczynanie sesji od kapalabhati. Ćwiczenie to ułatwia
przyjęcie stabilnej i zrelaksowanej postawy siedzącej. W dalszej kolejności
możemy wykonać jedno z ćwiczeń pomagających osiągnąć skupienie
i wreszcie proste oddychanie ujjayl. - Nigdy nie modyfikujemy oddechu na siłę. Pomijając inne ważne
względy, działanie takie zawsze utrudnia ćwiczenie.
